Titel	Inhoud
BIC	Na San Sebastian feliciteert de spelleiding BIC met de Cyclearzege!
Niet al te diep diepte-interview met de kopmannen	Een poging om de leegte te vullen. Een poging tot waanzin. TTV. Simon Gerrans. Hij had erg weinig tijd: ‘Busy, busy, busy,’ zo liet hij weten. Nochtans helemaal met de auto naar Italië gereden, waar hij onder erbarmelijke omstandigheden lijkt te zijn ondergebracht door zijn ploegleider. Met de geruststellende woorden ‘not too deep and without giving head’, bleek het vertrouwen echter toch te herwinnen. Tekenend voor het schrikbewind bij TTV. ‘Het doel is om dit jaar mijn eigenlijk al veel te goede erelijst verder aan te vullen. Als koala in een mensenlichaam heb je weinig andere mogelijkheden om je goesting te doen.’ Bij TTV is daar ook de ruimte niet voor. ‘Relaxed kouwen op een Eucalyptusblad? Nee, er moet simpelweg gewonnen worden’, zo laat Simon weten. ’Bovendien, als je eenmaal bezig bent, met dat schandalige palmares en die overdreven bak punten uit het ThAusland, kun je net zo goed als een bezetene doorpakken.’ Het valt te bezien of dit ook daadwerkelijk gaat lukken. Vooralsnog zou het wachten zijn tot de Gold Race als eerstvolgende wedstrijd op zijn programma. Onwaarschijnlijk. Gerrans laat weten: ‘mijn kalender zal natuurlijk verder opgevuld worden, maar mogelijk blijft het niet bij die kalender.’ HK!. Mark Cavendish. Het was lastig zoeken naar een kopman, maar vooruit. Cavendish liet weten blij te zijn met de aandacht: ‘Dit voelt gewoon erg goed’. ‘Het is geen gemakkelijke periode geweest, you know, maar ik voel me nu prima op mijn gemak. De ploeg draait lekker, ik draai weer mee in de reclamekaravaan en ik win goddamn focking Qatar’. Over zijn kansen in MSR: ‘ik sluit het niet uit, maar ga er mijn belastingontwijkende bankrekening op het Eiland Man niet om verwedden uiteraard’. Hij is niet gek, bezweert hij, alvorens hij een Rubiks Kubus uit zijn broekzak haalt. ‘Mooie kleuren, toch, zo’n ding. Ik kan daar echt van genieten’, zo vertelt hij met een grote glimlach. ‘Samen met mijn ploegleider, onder het genot van een Bossche bol en een kopje thee, zijn we zo uren verder’. Met een serieuze blik vervolgt hij: ‘ At the end of the day, I win, of course, I’m the best, always’. De Kubus zat inmiddels onder de chocolade. Het deerde Cav niet: ‘Nog steeds gewonnen, alle zijden mooi egaal.’ MWF. Jelle Vanendert wierp zich op, nog voordat we überhaupt iets aan om het even wie konden vragen. ‘Ik sta boven alle partijen’, zei hij. ‘Het is duidelijk dat ik de bovennatuurlijk leider ben van deze ploeg. Ik zie ook dingen, weet je’. Vreemd genoeg liet hij vervolgens weten al jaren fan te zijn van Michel Wuyts. ‘Ik ben echt met hem opgegroeid. Toen ik als kleine jongen op Mars naar de Tour keek, zat ik aan de buis gekluisterd. Ik wilde ook graag dat Michel ooit zo lovend over mij zou spreken. Je wilt die liefde voelen, daar doe je het voor. Maar pas op, het is inderdaad niet zonder risico, die intrinsieke drang naar Michel. Het leidt tot het opzoeken van de grenzen, hulpmiddelen om de vereiste successen te kunnen behalen, zodat niemand nog om je heen kan (zelfs Wuyts niet). Zo’n zege op Plateau de Beille, bijvoorbeeld, is eigenlijk natuurlijk een belediging, dat besef ik ten volle, maar wat moet je? Bovendien, het is voor mij uiteraard erg lastig om aan te geven wat de grenzen van het betamelijke precies zijn. Wat is natuurlijk, wat is de menselijke maat?’ PPP. Na een ietwat ongelukkige introductie, waarbij termen als ‘wolf in schaapskleren’ en ‘kostschoolschoffie’ vielen, werd duidelijk dat Chris Froome niet ging praten. ‘Ik weet wie je bent en daar pas ik voor’. Geraint Thomas moest maar als spreekbuis fungeren. ‘Toch weer eens wat anders’, liet deze weten. Nu hij er toch zat, vroeg ik hem nog hoe het toch kon dat zijn vrouw, ook voor het huwelijk, reeds Thomas heette? Thomas legde beleefd uit dat hij niet over zichzelf ging praten. ‘Ik ben de spreekbuis van Chris. Het draait om mij, noch de Welshe tradities. Ik praat alleen over die Steppewolf. Wist je dat hij is opgegroeid op de Steppe van Zambia?’. Froome, die kennelijk toch aan het luistervinken was, onderbrak: ‘Je liegt, Geraint, vuile leugenaar dat je bent, Kenia!!! En het was gewoon in de stad’. ‘Zo makkelijk op de kast te jagen, proest Thomas het uit, die strikte kostschoolgangers. Born to be wild, enzo. Maar vergis je niet, hij gaat gewoon de Tour winnen’. ATB.’Amsterdam’, zo werd medegedeeld. ‘In de Wildeman’, waar twee concurrerende ploegleiders ‘toevallig’ eveneens aanwezig waren, maar niet gezien wilde worden. In de veronderstelling daar te worden afgescheept met Edward Theuns, kwam plots Alejandro Valverde zelf opdagen: ‘Geen koers vandaag, dus dan zelf maar een beetje bezig blijven’. Op de vraag wat hem nou precies drijft, is hij duidelijk: ‘het zit diep van binnen, komt helemaal uit mezelf.’ Op de vraag of hij zijn ploegleider nooit mist, schudt hij zijn hoofd. ‘Die man is druk bezet, heeft een leven en ik heb hem niet nodig. Het geeft ook rust, weinig wisselingen in de ploeg, de vrijheid om zelf je grenzen af te tasten en ambitie tot volle wasdom te laten komen’. Ik vroeg hem ook naar zijn Costa Ricaanse naamgenoot, waarop Valverde vriendelijk begon te lachen: ‘ik heb er nooit iets van gezegd, maar vind het altijd leuk als het iemand opvalt. Een tipje van de sluier dan: vind je het niet héééél toevallig dat hij exact Alejandro Valverde heet? Ik ben dat natuurlijk gewoon zelf. Extra koersdagen, amigo, meer moet je daar niet achter zoeken.’ RVL. In Hoofddorp stonden ze netjes opgesteld. Reeds beginnend met het ondervragen van Quintana, werd duidelijk dat dit de verkeerde was. Kek kereltje, dat wel. Tegen zijn wil in opgeleid bij de politie, zo blijkt. ‘Maar ik zat voorin in de auto, erewoord.’ Ulissi, meer aanspraak makend op het kopmanschap, neemt over, ‘ ik ben mogelijk iets controversiëler, pufje teveel, dat soort werk’. Bij RVL is dat echter geen probleem, zo blijkt. De ploegleider maakt enthousiast doch bloedserieus duidelijk dat bij RVL voor iedereen plek is ‘wij oordelen niet, als we kunnen winnen.’ De doelstellingen voor Ulissi zijn duidelijk: ‘Haut Var doortrekken en knallen. Lugano, Strade Bianche, vai vai vai. En dan begint het pas. Ik ben er klaar voor.’ De ploegleider hoort het graag aan: ‘hier kan ik mee vooruit. En dat is toch wat je wil. Ik bedoel, even goede vrienden, maar we doen hier niet aan vluchtelingen werk’. Het is desalniettemin toch de vraag in hoeverre Ulissi niet puur voor de centen bij RVL terecht is gekomen. Zelf zegt hij daarover: ‘ik heb financieel niets te klagen, daar ga ik echt niet over liegen.’ IHI. Bij het maken van een afspraak werd de telefoon opgenomen door een Chinese dame. Na een verwarrende woordenwisseling werd duidelijk dat ze dus ‘duhh echt wel een lekker wijf was’. Ondanks deze complete staat verwarring werd op onnavolgbare wijze uiteindelijk ingestemd: een gesprek met Kwiatkowski was mogelijk. ‘Ik voel me niet zo lekker’, wist hij te melden. ‘De baas heeft me naar een Maori- medicijnman gebracht, die eigenlijk een vrouw was, maar toch een man bleek te zijn.’ Zijn ploegleider liet weten er absoluut vertrouwen in te hebben: ‘Dit komt helemaal in orde. En anders vliegt hij er gewoon uit.’ Kwiatkowski zelf is er niet gerust op: ‘Ik vermoed een complot tegen mij, vanuit Nieuw-Zeeland.’ Het gerucht gaat dat de ploegleider het niet te verteren vind dat er zo weinig renners uit Nieuw-Zeeland de top halen, of überhaupt zijn ‘terwijl het er verdomme fantastisch is’. Kwiatkowski denkt er het zijne over: ‘minstens één ploeggenoot uit die contreien en de medicijnman spelen een uiterst dubieuze rol.’ BIC. Aangekomen in Uden schoof de ploegleider schoof meteen Gaviria naar voren. ‘Ik weet niet of het mijn kopman is. Misschien dat ik hem wel weg doe. Wat heb jij er voorover? Miscchien denk jij namelijk wel dat hij meer punten gaat halen dan dat ik denk dat hij zal halen, en dan zou het dus slim zijn van mij om hem te ruilen. En slim, dat ben ik. Dus, wat dat betreft…’ Het is goed dat de renner deze motie van wantrouwen zelf niet mee kreeg, beschamend. Met de renner ging het volgens de renner zelf goed: ‘muy bien, gracias. Ayer nog gewonnen in La Provence, dus ik barst naturalmente van la confianza.’ Hij vertelde dat hij geen familie van was de voormalig president noch van de neef van Pablo en Pablo zelf was hij ook niet, al kon hij dat niet bewijzen. ‘Zijn we bovendien niet allemaal een beetje familie van elkaar?’ Het vertrouwen in de toekomst was groot: ‘ik verwacht dat ik veel koersen ga winnen. Ik ben veelzijdig en simpelweg erg goed. Een stuk beter ook dan mijn oudere zus.’ Of de Spelen geen probleem waren? ‘Wat een domme vraag, goud winnen is geen probleem. Ik ben er klaar mee, cabrón. ‘ SDF. In de bar dit keer geen dubieuze praktijken. Een-op-een, zoals het hoort. Kristoff groette hartelijk: ‘hoe is het met je? Lang niet gezien.’ Na wat koetjes en kalfjes toch de directe vraag: gaat het dit jaar weer zo’n boerenjaar worden? ‘Ik vrees van wel. Het bevalt met vooralsnog goed en mijn ploegleider heeft me daarvoor ook aangetrokken. In Qatar en Oman ging het als een speer en ik voorzie dat ik dat nog wel even volhoud. Ik zal niet teleurstellen, Jeg vil ikke skuffe’, zei hij met een schalkse blik richting zijn toffe ploegleider, die zag dat het goed was. ‘De rest van het team zal zich aan deze jongen optrekken, let maar op.’ Oudgediende Rebellin loerde zich intussen scheel: ‘ik kijk wel toe, dat is meer mijn ding.’ HHC. De ontvangst was in handen van een Finse dame. Ze wilde er verder niets over kwijt, maar off the record bevestigde ze haar personalia. Het bleek Marcel Kittel. Hij vertelde over zijn liefde voor een Nederlandse vollyballer, -ster. Ze zag er erg goed uit, en was beschikbaar. ‘We kunnen natuurlijk geinig lopen doen, maar ik ben terug aan de top. Vijf overwinningen, jetzt. Als ik aan sprinten toekom, win ik. Er staat geen maat op mij. Kijk in de spiegel, en vergelijk ons. Dat is toch duidelijk? Ik ben een adonis en jij, tja… Prima vent, daar zal ik niets van zeggen.’ Opmerkelijk genoeg niets dan lovende woorden over zijn ploegleider van dit jaar: ‘een warm bad en koekjes van zijn lady.’ Met betrekking tot de rest van het seizoen: ‘die Scheldeprijs val ik zeker binnen, tschüss.’ AES. Zijn ploegleider zei: ‘ik vind het ook niks, maar ga naar het Kruidvat en gij zult vinden.’ En, inderdaad, met zijn neus tussen de blikken babyvoeding: GvA (niet de krant). ‘Net getraind, en nu dus potverdoemme een partij goesting in van die smeuïge papkes.’ De kassajuffrouw stond ondertussen al op het punt de politie te bellen: ‘dit is niet normaal, en bovendien al de derde keer deze week.’ Van Avermaet verontschuldigde zich uitvoerig, vergoedde de schade en betaalde een zesdubbele prijs voor het pak melkpoeder dat hij toch nog weggriste. ‘Voor onderweg’, zo meldde hij, al klagend dat hij last had van de tekorten door de fors toegenomen vraag vanuit China. ‘En het koersen daar was ook al helemaal niets.’ Na hem te hebben uitgelegd dat hij daar nu al voor het tweede jaar geen last meer van te hebben, gaf hij antwoord op de vraag wat hij voor dit jaar verwacht. ‘Minimaal één monument. Ons ploegbaas gaat nu al enkele jaren als reporter undercover bij d’n Patrick en heeft de sleutel tot succes gevonden, zegt ‘m.’ RVB. Aangekomen op het trainingskamp lag de ploegleider naast zijn bed. Nauwelijks voor rede vatbaar, wees hij resoluut naar Thibault Pinot. De Franse klasbak die het moet gaan doen dit jaar. ‘Ik zou dat dus niet durven, zo van het bed afdalen. De ploegleider doet het keer op keer voor, maar ik durf het gewoonweg niet.’ ‘Niet erg,’ brieste de ploegleider uit, waarna hij bij een andere renner op het bed belandde. Pinot vertelde vol trots over zijn knappe tweede plaats in La Marseillaise: ‘dat had ik zelf niet verwacht. Ook in de Algarve was ik prima in orde, en dat geeft veel vertrouwen. Eigenlijk moest ik daar enkel AC echt voor laten gaan. Wat krijgt hij te eten bij SGM? Is het mogelijk dat ik volgend jaar misschien….’ Pinot kon zijn vraag niet eens afmaken. Zijn ploegleider ging volledig door het lint en beëindigde het gesprek. ETA. Als we Quintana (‘de echte beweerde zijn ploegleider) wilde spreken, moest eerst een kaartje voor een concert van Muse worden aangeschaft. Een vreemde voorwaarde, hetgeen werd opgehelderd middels een uitvoerig onderhoud over vrouwen en teleurstellingen. Quintana, inderdaad de juiste, sprak als altijd wijze en zalvende woorden: ‘als ik de Tour win, win ik meer dan alleen de Tour. Als ik de Tour win, win ik alle harten en zal er enkel nog liefde zijn.’ Op de vraag hoe hij dat precies dacht te gaan verwezenlijken, reageerde hij als door een Zikamug gestoken: ‘een orakel vraag je niet naar details.’ Hij vertelde dat hij sowieso ging winnen in Catalunya. ‘Dat geef ik je op una nota, besloot hij.’ Verder kon hij nog geen keiharde garanties geven. ‘Maar draait het daar om in het leven? Garanties? Tot de deur, maar daarna? Nee, vertrouwen. In mij. In mijn ploegleider. In elkaar. En diós. Daar gaat het écht om, zo besloot hij.’ SGM. Bert werd gesommeerd op te komen dagen. Hij kwam niet. WEF. Omdat het plots niet mogelijk bleek om bij hen op bezoek te gaan, kwam Nibali samen met zijn ploegleider zelf maar langs. Ze verkeerden in opperbeste stemming. ‘Net samen een nieuwe ontspanningstechniek botgevierd’, verklaarden beiden in koor. ‘Ik ben dit jaar beter begonnen dan de laatste jaren. Enerzijds doordat ik mijn doelen dit jaar al vroeger in het seizoen heb, anderzijds omdat mijn ploegleider mij scherp heeft gezet. Er is geen plek meer voor mentale zwakte, en daar heeft hij me goed bij geholpen. Oh ja, en natuurlijk die dalurenkorting, reuzehandig. Bedankt nog!’ Zijn ploegleider brabbelde wat over ‘mentale concentratie, het behouden van focus en het wegnemen van verrotte elementen.’ Nibali knikte instemmend. ‘Deze ploegleider voegt de daad bij het woord.’ Op de vraag of ook Gesink nog kon worden gesproken bleef het oorverdovend stil. KUT. Dumoulin zou het worden. Dumoulin werd het. ‘Rio’, zei Dumoulin. ‘Riooo’, riep zijn ploegleider. ‘Wij begrijpen elkaar volledig. Hebben ook echt een band. Limburg heeft daar verder niets mee te maken. Wist je dat we naar dezelfde kapper gingen?’ Pratend over de start van het seizoen vertelde Dumoulin dat hij ‘beter ging dan verwacht.’ Om vervolgens aan te vullen: ‘maar goed noem ik het zeker nog niet.’ Zijn ploegleider viel bij: ‘Wist je dat we naar dezelfde kapper gingen?’ Dumoulin haakte in: ‘het kan zeker nog beter, er zit nog rek in.’ ‘De kapper?’ informeerde zijn ploegleider voorzichtig. ‘Bestel die gouden verf nu maar vast!’ De kapper?’ informeerde zijn ploegleider voorzichtig. Dumoulin: ‘oh fuck, eerst nog roze natuurlijk. En oppassen, trouwens, want voor je het weet heb je rood haar.’ ‘Ga je ook de Vuelta winnen dan?’ informeerde zijn ploegleider voorzichtig. GGD. ‘Ik heb ze bardienst gegeven’, lachte de ploegleider. ‘Aan deze kant van de bar is het bovendien een stuk beter toeven’, waarna hij door een kluwen aan telefoonnummers van de avond daarvoor ploegde. ‘Het lijkt makkelijk, maar ik kan me nauwelijks heugen welk nummer bij welk meisje hoort.’ ‘Zeer meelijwekkend’, klonk een geluid dat achter de bar vandaan kwam. Het bleek de kleine Porte. Straalbezopen, maar met indringende blik: ‘ik ben de kopman. Die Portugees heeft geen schijn van kans. Bovendien heb ik wat van die parasieten van Froome meegenomen. Ik vraag me alleen wel af of ze nog niet over de datum zijn. Ik begon namelijk vrij sterk, maar voel me de laatste weken vrij beroerd.’ Zijn ploegleider moest het antwoord ook schuldig blijven. ‘Maar was dit niet het nummer van…’ Porte liet het er niet bij zitten: ‘dit is rampzalig. Ik heb echt serieus twijfels over die parasieten, maar krijg niet de nodige steun.’ De Portugees, of die andere Portugees, schoot te hulp: ‘als je nou zorgt dat je je nummer tussen die stapel krijgt, belt hij vast wel een keer.’ DUD. Het was duidelijk dat we met een onervaren ploegleider te maken hadden. De ontvangst was véél te goed geregeld. ‘Sorry’, verontschuldigde de ploegleider zich, ‘maar ergens wil ik het ook gewoon anders doen. Groter, meeslepender, maar ook beschaafder. Oog voor de mens achter de renner, met steun en advies waar nodig.’ Plotseling viel de overdaad aan luxe en vriendelijkheid op zijn plaats. Een Casino, verdorie, waar de goedlachse ploegbaas zojuist het gehele teambudget erdoor gedraaid heeft. ‘Aru zal aan de bak moeten’, simde de ploegleider. ‘Geen probleem. Daar ben ik voor. De ploeg is best oké en als we aan het eind van het jaar quitte staan, is er geen reden tot klagen. Ik heb bovendien niet veel nodig, een pleister op de neus. Over de rest praten we niet.’ 123. Wéér geen Letse schone te bekennen. ‘Maar je kwam hier toch voor mijn kopman, sukkel’, bromde de bebaarde ploegleider. Sagan, verdomme, ook dat nog. ‘Ik heb slechte dingen gehoord over dat je slechte dingen over mij gezegd hebt. Hele lelijke dingen. En dat in deze tijden. Ik heb mij heel veel opofferingen moeten getroosten. Ik heb motivatie gevonden in de wereld, en ik heb motivatie voor de mensen. Ik ga het ook anders aanpakken.’ Op de vaststelling dat hij nog steeds niets gewonnen had, antwoorde hij: ‘misschien niet zoveel anders. Verandering kan ook in kleine dingen zitten’. Over de band met zijn ploegleider vervolgde hij: ‘wij begrijpen elkaar. We houden van Oostblokchicks en drank. Veel meer heb je niet nodig. Waarom zou ik het, bij nader inzien, überhaupt anders gaan aanpakken.’ DUK. Het viel niet mee om binnen te komen. Er werd zwaar getwijfeld aan de nationaliteit van ondergetekende. Een gewaarmerkte kopie van het geboortecertificaat bracht uitkomst: Breda. Ploegleider DUK wist voldoende. ‘Pak Mollema maar’, riep hij. Deze kromde zich reeds en fluisterde: ’kom maar, ik kan dit lang volhouden. Kijk naar Andalusië. Ooit rijd ik krom naar de overwinning.’ Hier sprak duidelijk een mentaal sterke renner, je moet het immers maar doen. ‘Ik ben nuchter gebleven, maak me niet snel druk en lees boeken. Wist je trouwens dat het veel beter fietst zonder onderbroek? Zeker als je krom zit, trekt dat een stuk minder. Ik denk dat daar nog rek in zit.’ Auteur: Goozzer
De kop is eraf!	Cyclear 2016 is begonnen! Eerste leider in het nieuwe seizoen was ATB, dat met Rohan Dennis weinig verrassend de Australische tijdrittitel wist te grijpen. In Nieuw-Zeeland sloeg TTV toe middels Bevin en we leken een voorspelbaar seizoen in te gaan. Vervolgens stuntte SGM echter met de Nieuw-Zeelandse titel voor Christie en had Bobridge namens HHC een van zijn zeldzaam goede dagen, waarop hij alle favorieten voor het Australische kampioenschap wist te verrassen. HHC is nu dan ook de leider in het algemeen klassement, terwijl er nog acht ploegen puntloos onderaan bengelen. Ook de transfermarkt begint na een haperende start langzaam te draaien: RVL had de primeur en leidt als enige ploeg met punten het transferklassement. De hype van het moment is het binnenhengelen van Marokkaanse renners voor La Tropicale Amissa Bongo, die later via Twitter zullen vernemen dat ze ontslagen zijn. De emotionele schade zal groot zijn. De fysieke schade is momenteel echter vooral bij RVL te vinden: na het afhaken van Michael Rogers voor de januari-koersen is nu ook Bongo-topfavoriet Chtioui ziek, zwak en misselijk. We gunnen het de sympathieke Hooffdorpers van harte! Deze week is helaas Cyclearloos, maar volgende week kunnen we genieten van koers in Australië, Gabon en Argentinië. Wederom een heerlijk exotisch begin van het wielerseizoen. Auteur: Blueprint